Week 6, een zieke week

Dag 34, lege medical ward
Vandaag begonnen we aan onze derde week op de medical ward. Een verpleegkundige genaamd Maria moest vandaag werken. Ze sprak erg goed Engels en was ook erg vriendelijk. We startte de dag wederom weer met de patiëntenronde, maar eigenlijk was direct na de ronde niks meer te doen. Er gingen 7 patiënten met ontslag waardoor alle verpleegkundigen alleen maar bezig waren met schrijven schrijven en nog een schrijven. Helaas konden we niet helpen en hebben we dus eigenlijk de hele dag gezeten en wat rondgekeken. Beetje jammer, maar we raken er wel aan gewend. Ook in de rest van het ziekenhuis was weinig te doen, dus we vertrokken rond 12 uur weer richting huis om daar te gaan chillen. Na een rustig dagje sloot ik deze af met nasi en kroop ik vroeg mijn bedje in.

Dag 35, de spiegel
Ook vandaag was er weinig te beleven op stage, dus ik ga jullie niet lastig vallen met mijn gezeur over dat er niks te doen was. Na stage vetrokken we richting de spiegel. Een eetcafé in Semarang. Ik was er nog nooit geweest en keek mijn ogen uit. Het leek wel alsof we even in Nederland waren. Een prachtig groot pand met een industriële look. Ze hadden zelfs bitterballen (die niet lekker waren overigens), maar ze hadden bitterballen. Samen met Lisa Bernie en Peurcy bekeken we de kaart en wat stonden daar lekkere dingen op zeg. Aangezien ik hier nog niet een keer een burger had gegeten, ging ik voor de burger en dat was een goede keuze. Het was erg lekker en vooral ook leuk om eventjes weg te zijn uit het hotel en ergens lekker te lunchen. Na de lunch vertrokken we rond 16:00 uur weer richting ons hotel. Avondeten hoeft niet meer, want die burger vulde wel hoor. In ons appartement sloten we de avond af met een ligretto match.

Dag 36,de spiegel 2.0
Ook vanmiddag waren we weer te vinden in de spiegel. Dit keer ging ik voor de pasta bolognaise. Ook deze was erg lekker. Samen met de meiden hebben we heerlijk geluncht en gekletst. Na het eten, facetimen en internetten liepen we richting de markt die we gisteren hadden gezien op de terugweg in de taxi. Onze navigatieskills waren iets minder, dus we liepen finaal de verkeerde kant op, maar na eventjes lopen kwamen we aan op de markt. Een gedeelte was overdekt en een ander gedeelte was op straat. Wat ook wel leuk was, was dat we in het oude Nederlandse gedeelte van Semarang terecht waren gekomen. Mooi aangelegde straten met versierde lantaarnpalen, grote gebouwen en een Nederlandse kerk. Best grappig om te zien dat ondanks alles wat er tussen Nederland en Indonesië heeft plaatsgevonden, de mensen er hier toch voor kiezen om de Nederlandse gebouwen te laten staan. Op de markt verkochten ze veel verschillende dingen. Kleding, schoenen, fruit, zonnebrillen etc. Het was best chaotisch, maar dat maakt het juist zo leuk. Iedereen die hetzelfde verkoopt, maar toch heeft iedereen een andere prijs voor zijn producten, want ja dat doen ze speciaal voor ons natuurlijk! Ik kocht een tasje vol met jackfruit en twee dragonfruits. Jackfruit is een hele aparte vrucht, maar smaakt ontzettend lekker. De textuur is wel eens waar vreemd, maar het is echt lekker. En dragonfruit kennen we in Nederland als dat witte fruit met die zwarte pitje erin, smaakloos en geurloos. Maar hier is het paars en ontzettend lekker. Nadat we wat hadden rondgeslenterd op de markt namen we de taxi terug naar huis. Dit keer niet zingen op het dak, aangezien mijn stem klinkt als een verkouden zeehond door mijn verkoudheid.

Dag 37, Peurcy’s verjaardag.
Helaas heeft mijn verkoudheid van gisteren goed doorgezet en heb ik stage geskipt deze dag. Daarnaast heb ik een e-mail ontvangen waarin staat dat ik vanavond een sollicitatiegesprek heb via skype. Nu heb ik even alle tijd om mezelf voor te bereiden en om Peurcy het huis uit te schoppen zodat we alles kunnen gaan versieren. Vandaag is Peurcy 22 jaar oud geworden, oude bok. Samen met de meiden hadden we versierspullen gekocht en een kadootje. Want ook al ben je jarig aan de andere kant van de wereld, een verjaardag laten we niet aan ons voorbij gaan. Nadat Bernie Peurcy weg had kunnen halen uit onze kamer, kwamen Dot, Eef en Lisa de kamer op om deze te versieren. De kaarsjes stonden al klaar in de taart, nu nog even wachten op de rest van de meiden en dan kon Peurcy haar entree maken in onze kamer. Toen de andere meiden waren gearriveerd lieten we Peurcy de kamer in. Versierde kamer, aangestoken kaarsjes en lang zal ze leven galmde door de kamer. En nu kwam het grote moment, de kaarsjes uitblazen. Hoe hard Peurcy ook haar best deed, de kaarsjes gingen niet uit. Leuk, kaarsjes die niet uit te blazen zijn. Het leukste was nog dat niemand er iets van snapte. De taart ging naar buiten en de kaarsjes in een bak met water, hilarisch. Na het eten van de taart vertrok iedereen weer terug naar zijn kamer om zichzelf klaar te maken voor vanavond. Uiteten en stappen! Maar eerst stond mijn sollicitatiegesprek nog op de planning. Rond 18:00 vertrok ik naar de 5e verdieping om hier goede wifi te tappen. Het was even wennen een gesprek via skype, maar het ging best goed voor mijn gevoel! Na het gesprek vertrokken we naar Sakapatat om hier lekker te gaan eten voor de verjaardag van Peurcy. Het was een hele gezellige avond, lekker eten, leuke mensen, fijne sfeer en als kers op de taart kreeg ik tijdens het eten het bericht dat ik ben aangenomen en dat ik vanaf februari stage ga lopen bij het dr. Leo Kannerhuis behandelcentrum voor jongeren in Nijmegen! Nog meer feest dus, helaas moest ik voor het stappen afhaken, aangezien ik me nog steeds niet fit voel en ja, soms moet je dan vervelende maar slimme keuzes maken! Rond een uurtje of 12 vertrok ik terug naar huis om daar lekker mijn bed in te kruipen.

Dag 38, ziek.
Ook vandaag is mijn fitheid ver te zoeken. De verkoudheid overheerst. Best grappig, verkouden zijn in een land waar het iedere dag 30 graden is. Ik geef de airco maar de schuld meer kan ik nu toch niet doen. Ik heb heerlijk geslapen, serie gekeken en uitgeziekt. Niet veel om te schrijven dus vandaag, behalve over mijn zieke toestand, maarja daar hebben jullie niet veel aan natuurlijk. Hopen op een betere dag morgen!
Dag 39, rooftop party.
Ook vandaag was het opstaan niet fijn. De verkoudheid is nog steeds aanwezig, maar ik wil het mijn dag niet laten verpesten. Dus hup mijn bed uit en iets meer actie ondernemen dan gisteren. Even het huis poetsen, naar de supermarkt en lunchen. Daarna heb ik nog even serie gekeken in bed en ben in als een blok in een coma beland en ontwaakte ik weer 3 uur later. Dat was niet de planning, maar ach ik had toch niks beters te doen. Na het slapen liep ik met Peurcy en Linsey naar de Java Mall voor het avondeten. Solaria werd het dit keer. Hier kun je werkelijkwaar alles bestellen. Mijn oog viel op de nasi ayam teriyaki. Het was echt lekker en ook hier kun je eten voor 2 euro. Dat is toch geen geld voor een beetje nasi. Na het eten liepen we richting de supermarkt om bier te halen voor het feestje van vanavond. Peurcy en ik begonnen alvast met Groesbeeks bussen en toen de rest kwam hebben we zitten Kingsen totdat we naar het feest gingen. Dit keer had het hotel een poolparty georganiseerd wederom met sexy dancers. Het zag er erg leuk uit. Een uitzicht over semarang, het mooie zwembad en de leuke mensen. Het was zeker een leuk feestje, maar ook dit keer skipte ik het stappen en ging ik rond 1 uur naar mijn bedje, want ik moet toch goed voor mezelf blijven zorgen.

Dag 40, luie zondag
Over vandaag heb ik vrij weinig te vertellen. Een perfecte luie zondag. Het enige spannende wat ons vandaag is overkomen, is dat onze buren (lins, Dot en Eef) een kakkerlakken nest in hun keukenblok hebben. Dat zorgt natuurlijk voor de nodige opschudding. Ik denk dat ze wel zo’n 50 baby kakkerlakken hebben moeten vermoorden. Vieze beesten zijn het. Van die lange voelsprieten, harige poten, echt heel smerig. Samen met Dot hebben we ze zo veel mogelijk proberen te vergassen. De spray die ze hier hebben werkt goed, het enige nadeel (of ook voordeel) is dat door deze spray alle kakkerlakken omhoog komen. Aan de ene kant smerig, maar aan de andere kant ook goed want dan kun je ze tenminste doden. Maar dat is dus het spannendste wat we vandaag hebben meegemaakt. Daarna vertrok ik ook vandaag weer vroeg naar m’n bed, morgen begint de stage week weer!