week 9, mama's wereldreis

Dag 55, poltekkes universiteit.
Vanmorgen ging de wekker weer veel te vroeg. Maar er staat iets leuks op de planning. Vandaag starten we aan onze week op de universiteit. Lisa en ik waren er vorige week al geweest, dus ik keek er erg naar uit. Gelukkig kan ik heel goed planningen lezen en kwamen we een uur te vroeg op de universiteit. Oeps. Maar dat maakt niet uit, dan maar even iets eten ondertussen. Rond 9 uur begon het programma. We moesten onszelf voorstellen aan de leerlingen en zij stelde zichzelf voor aan ons. Daarna begonnen we met de les. De les bestond uit discussiëren over de verschillen tussen Nederland en Indonesië. Het was erg leuk want de leerlingen waren erg nieuwsgierig en wilde veel van ons weten. Ik moest bijvoorbeeld foto’s laten zien van de herfst en van de winter. Ook liet ik foto’s zien van mijn school en van Nijmegen. Het was echt ontzettend leuk om met ze te praten over verschillende dingen, vooral omdat ze zo nieuwsgierig waren. Wat voor ons zo normaal is, is voor hen niet normaal. En wat voor hen zo normaal is (zoals het eten van kippenharten enzo), is voor ons niet normaal. Zo grappig eigenlijk als je er over nadenkt. Al met al was het echt een super geslaagde dag, ik zou het liefst mijn stage dagen hier gewoon afmaken omdat ik hier zo veel leer over het studeren hier en over de cultuur en de mensen.
Toen we terug kwamen van de universiteit vertrokken we richting ons hotel en maakte we ons klaar voor een avondje surprise. Een aantal weken geleden hadden we lootjes getrokken en besloten dat iedereen een gedichtje voor elkaar moest schrijven en daarbij een cadeautje moest kopen. We besloten eerst te gaan eten bij trattoria en daarna door te gaan naar sakapatat voor de surprise. Hilarische gedichten, lekker bier, leuke mensen, al met al, een super geslaagde avond. Het was fantastisch.

Dag 56, visa verlengen.
Het zat er een keer aan te komen, maar vandaag moest het toch echt gebeuren. Het verlengen van onze visa. Eerst moesten we langs het ziekenhuis om een nieuwe letter of invetation te krijgen. Ook moesten we hier al onze formulieren uitprinten die we mee moesten nemen naar de ambassade. De brieven van Dot en Eef waren nog niet klaar en dus moesten Lisa en ik alleen naar de ambassade. Toen we daar eenmaal aankwamen werd Lisa geweigerd. ‘to sexy’ is wat ze zeiden. Lisa had een lange jurk aan met teenslippers. Haar schouders waren bloot en ook vanwege de teenslippers mocht ze niet naar binnen. Ik had toevallig dichte schoenen aan en mocht dus wel naar binnen. Hier moest ik veel papierwerk invullen en kreeg ik daarna een nieuwe afspraak om een foto te laten maken. Daarna moet je dan nog een keer terug komen om je paspoort op te halen. 3x in het totaal dus. Nou dan doen we dat maar he. Nadat ik klaar was bij de ambassade vertrokken we terug naar het hotel en hebben we eigenlijk niet veel meer gedaan. Mama en ik zijn gaan eten bij instanamie waar je echt super lekkere kip kunt eten. Daarna vertrokken we ook niet al te laat richting bed, want morgen staat er weer een dag op de universiteit gepland!

Dag 57, ziekenhuis en universiteit
Vandaag ging mama mee naar het ziekenhuis en naar de universiteit. We begonnen de dag op de universiteit. We werden wederom hartelijk ontvangen en begonnen met een lezing over de Indonesische cultuur door de directeur van de universiteit. Hij gaf een leuke presentatie met hierin alle do’s and don’ts van de Indonesische cultuur. Ook al wisten we al veel, toch leerde we weer nieuwe dingen. En vooral voor mama was het leuk, want die wist natuurlijk nog vrij weinig van de Indonesische cultuur. Mama werd ook leuk betrokken bij het programma. De directeur wist niet dat het mijn moeder was, dus dacht dat mama een student was. Toen hij erachter kwam dat het mijn moeder was begon hij te lachen en werd mama vervolgens de hele tijd aangesproken met mammie. Na de presentatie van de directeur hadden we een kleine pauze en daarna begonnen we aan een opdracht. We kregen 8 foto’s, waarvan er 4 uit Indonesië waren en 4 uit Nederland. We moesten deze in stukken knippen en vervolgens in groepjes zo snel mogelijk weer in elkaar zetten. wanneer dit was voltooid moesten we uitleg geven over de verschillende foto’s en dit daarna presenteren voor de rest van de groep. Een erg leuke en interactieve manier om meer te weten te komen over een ander land.

Na de universiteit nam ik mama mee naar het ziekenhuis. Helaas konden we geen rondleiding krijgen omdat de vader van de directeur van het ziekenhuis plotseling is overleden vanmorgen. Daarom gaf ik mama zelf een tour door het ziekenhuis. Mama keek haar ogen uit. Ik had haar verteld dat dit ziekenhuis zo veel beter ontwikkeld is dan het ziekenhuis in Malawi. En het enige wat mama dacht was: als het er hier zo uit ziet, hoe moet het er dan we niet hebben uitgezien in Malawi. Overvolle gangen, mensen die overal zitten te wachten, overal schoenen op de vloer, de hygiëne en de hoeveelheid mensen gaf mama denk ik toch wel de welbekende cultuurshock. Ik liet mama mijn afdeling zien en liet haar kennis maken met mijn collega’s. ze vonden het allemaal ontzettend leuk om mijn mama te leren kennen en waren ook gelijk nieuwsgierig. Na de rondleiding gingen we terug naar huis en besloten we te gaan uiteten bij de Bowery. Mama’s laatste avondje in Semarang, want morgen vertrekken we naar Yogyakarta!

Dag 58, op naar Yogyakarta.
Vanmorgen vetrokken we met de hele groep, behalve Merel Bernie en Peurcy naar Yogyakarta. De busreis verliep erg snel, want binnen 3 uur stonden we in Yogya! Mama heeft haar ogen uitgekeken in de bus. We trokken verder het land in, dus de rijstvelden, kleine dorpjes en de tropische kant van het land werden nu meer zichtbaar. Het is en blijft gewoon een prachtige reis om te maken. Toen we nou een maal in Yogya waren, pakte we de taxi richting ons hotel. Even bijkomen en lekker lunchen en daarna de meiden meeten in het hostel. Hier hebben we lekker samen gegeten en heeft mama kennis gemaakt met onze goede vrienden van het Sae Sae hostel. Overal word mama mammie genoemd. Erg grappig om dat steeds te horen haha. Na het eten gingen we terug naar ons hotel, want de wekker gaat om 3 uur. Ja je leest het goed 3 uur. Om de sunrise te zien hier moet je heel wat over hebben hoor. Morgen staat de borobudur op de planning en de prambanan!
Dag 59, Borobudur en Prambanan (oh en een aardbeving)
De wekker ging vanmorgen wel echt heel vroeg. Om 3 uur begonnen we langzaam wakker te worden en liepen we naar beneden waar onze chauffeur op ons stond te wachten. Hij bracht ons naar de borobudur waar we samen naar de zonsopgang gaan kijken. Bij aankomst kregen we een zaklamp en moesten we een stukje lopen richting de tempels. Ik voelde me net een padvinder die op zoek was naar goud ofzo. Een leuke ervaring wel, met half slapende ogen de weg vinden met een zaklamp. Eenmaal boven aangekomen zochten we een plekje waar we de zonsopgang konden bekijken. Helaas was het zo bewolkt dat er niks van de zon te zien was. Al met al was het wel ontzettend mooi om in dit tempel complex rond te lopen. Het bestaat al honderden jaren en is nog steeds in goede staat. Sommige boeddha’s hebben geen hoofd meer omdat deze zijn gestolen of in een museum staan. Best jammer, maar het laat ook wel weer zien hoe stom mensen kunnen zijn. Ik vond de borobudur echt prachtig, zo veel geschiedenis en toch best een groot complex wat zo mooi is gebouwd. Nadat we de borobudur hadden gezien vertrokken we richting de prambanan. En ik moet eerlijk zeggen, ik vond deze echt nog mooier dan de Borobudur. Een super groot complex met mega veel tempels. Het was ook nog een prachtig weer, heldere zon, bijna geen wolkjes aan de lucht. Daardoor was het wel echt ontzettend warm en was het bijna niet uit te houden. Na deze prachtige dag kwamen we rond een uurtje of 1 terug in het hotel, eventjes bijslapen en daarna lekker uiteten met de meiden bij ViaVia. Na het uiteten gingen we terug naar het hostel. Eigenlijk hadden we al een grab besteld maar die duurde te lang dus ik had hem afgebeld. Niet veel tijd daarna viel de stroom uit, alle kaarsjes gingen aan en Bora pakte zijn gitaar. Samen met Dot heb ik nog een uurtje gezongen. Het was een super fijne sfeer, heel romantisch eigenlijk. Een hele fijne avond was het zeker. Na het zingen (en het gin tonic drinken, ja mama heeft ook gin tonic gedronken), vertrokken we terug naar ons hotel om lekker te gaan slapen. De natuur dacht hier anders over want rond 12 uur werden we ons bed uit geshaked door een aardbeving. Dit was voor mij de eerste aardbeving ooit die ik heb meegemaakt, het was zeker even schrikken en nadat we allemaal werden geëvacueerd mochten we gelukkig na een half uur weer terug naar onze kamer. Even schrikken was het wel, maar we zijn oké.

Dag 60, let’s go tot he beach.
Vandaag zijn we met de hele groep naar het strand gegaan. Alle meiden, Boy, Bora en een ander Nederlands meisje. Alhoewel het er uit zag dat het de hele dag zou gaan regenen, trokken de wolken weg toen we aankwamen bij het strand. Dit is de dag waar we allemaal zo naar uit keken. Heerlijk weer en heerlijk eten. Boy bestelde wederom het eten en ook dit keer was het overheerlijk. Ook voor mama was dit erg leuk, nu kon ze haar collega’s in ieder geval jaloers maken met mooie strandfoto’s en heeft ze ook een mooi strand kunnen zien, en natuurlijk kunnen genieten van het lekkerste eten in yogya. Het was een perfecte dag. Prachtig weer, leuke mensen, goede vrienden en veel gelach. Zelfs mama is op het einde nog even het water in gekomen om nog even lekker te zwemmen in het water. In een woord PERFECT. Rond een uurtje of 4 vertrokken we terug naar het hostel. Eef kreeg helaas geen leuk nieuws van thuis en was erg verdrietig.. niet leuk om je reismaatje met zo veel verdriet te zien. En ook zo moeilijk om slecht nieuws te krijgen terwijl je 11.000 km verderop zit. Dot en Eef bleven daarom ook in het hostel voor het afscheidsetentje van mama. Lisa, Iris, mama en ik besloten te gaan eten bij mediterania en daarna terug te gaan naar het hostel zodat de meiden alvast doei konden zeggen tegen mama, aangezien zei terug gaan naar Semarang morgen. Het was een prachtige dag met helaas een iets minder prachtig einde..

Dag 61,sultans palace en watercastle
Vandaag vertrokken mama en ik rond een uurtje of 10 richting de sultans palace. Hier troffen we een tourguide die ons met veel plezier heeft rondgeleid door het paleis. Hij was zo enthousiast en trots op zijn stad. Met veel plezier vertelde hij ons over het paleis. Het begon al met de oude geschiedenis van de verschillende geloven die zich hebben gevestigd in Yogyakarta. Dit was terug te zien in de pilaren die het plafond omhoog hielden. In deze pilaren zaten de islam, het christendom, het boeddhisme en het hindoeïsme verwekt. Alhoewel eigenlijk alles in het paleis gerelateerd aan de Islam is, laat dit ook weer zien hoeveel respect de verschillende geloven voor elkaar hebben. Echt heel mooi om te zien dat dit zo mooi samen gaat. Daarnaast kregen we veel uitleg over de verschillende sultans en hun kleding. Ook is de allereerste universiteit van Azië hier geopend. Deze werd opgedeeld in verschillende klasse, waarbij de medicijn studie als hoogste werd beschouwd. Na de rondleiding kwamen we aan bij een hal waar foto’s hingen van de verschillende sultans. Voor de sultans is het normaal om meerdere vrouwen te hebben. Zo had een van de sultans 21 vrouwen en 78 kinderen. Lekker gewerkt pik. De aller eerste sultan werd sultan toen hij 3 jaar oud was. Toen hij 21 was overleed hij, hij had toen al 9 kinderen. Onvoorstelbaar. Het was een leerzame en leuke ochtend. Na het paleis gingen we door naar het watercastle. Op de foto’s zag het er machtig mooi uit, in werkelijkheid was het een groen zwembad met een gebouw ernaast waar niks in stond. Een beetje een tegenvaller dus. Hier waren we dus ook na een paar minuten alweer klaar mee. We besloten de fietstaxi te pakken richting malioborostreet. Toen we hier eenmaal aankwamen wilde ik eigenlijk direct weer weg. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo veel mensen gezien als hier. Gek werd ik van de drukte. We besloten het morgen nog maar een keertje te proberen. We gingen terug naar ons hotel, bestelde een pizza’tje, aten deze op in bed en gingen lekker slapen.