Stageweek 3, de kraamafdeling

Hallo allemaal, daar ben ik weer met een nieuw reisverslag. Deze week liep ik samen met Demi stage op de kraamafdeling en heb ik ontzettend bijzondere bevallingen mogen meemaken. Ik ben ontzettend blij dat we over 2 weken nog een keer terug mogen naar deze afdeling want ik heb er ontzettend veel mogen zien. Bij deze mijn verslag.

Dag 28, eerste stagedag op de kraamafdeling 25/5

Vanochtend startte Demi en ik aan onze eerste stagedag op de kraamafdeling. We keken er beiden ontzettend naar uit. Esther liep vandaag ook een dagje met ons mee. We startte de dag met de overdracht en na de overdracht liepen we richting onze afdeling. Het was druk op de afdeling, want vandaag startte er ook 9 andere studenten op de kraamafdeling. Drukke boel dus! We begonnen de dag met een rondleiding. Tijdens de rondleiding zagen we dat er een vrouw aan het bevallen was. Grace (de zuster) zei,ga maar kijken. En voordat ik het wist zag ik mijn eerste bevalling ooit. Het ging zo ontzettend snel. Zonder dat ik er erg in had was het hoofdje er al uit en binnen enkele seconden volgde de rest. Eerst dacht ik dat ik bevallingen maar niks zou vinden maar ik vond het eigenlijk wel mooi. Er word gewoon recht voor je neus nieuw leven op de wereld gezet. Zo bizar.
Na de bevalling gingen we verder met de rondleiding. Niet lang na de rondleiding werden we geroepen omdat er nog een bevalling van start was gegaan. We liepen meteen naar de vrouw toe. Samen met Grace en de rest van de studenten keken we naar de bevalling. Grace gaf bij alles wat ze deed uitleg. Soms konden we het niet volgen omdat ze ineens van Engels naar Chiciwa ging, maar het meeste heb ik kunnen verstaan. Ze vertelde over de ligging van de baby en we mochten ook naar het hartje luisteren, wat overigens erg lastig is. Omdat er geen eten was voor de vrouw kreeg ze een injectie met dextrose zodat ze meer energie zou krijgen en het hielp. De bevalling werd snel in gang gezet. Wat ik zo apart vind is dat de vrouwen hier geen kick geven. Als je bevallingen op TV ziet hoor je de vrouwen aan de andere kant van het ziekenhuis nog schreeuwen. Maar hier, helemaal niks. Hooguit een klein beetje gekreun maar daar houd het mee op. Niks puffen en niks schreeuwen gewoon persen. Deze vrouw had het iets lastiger dan de eerste maar ook hier ging het erg snel vond ik. Het hoofdje kwam tevoorschijn en de rest volgde snel. Er werd weer een prachtig jongetje op de wereld gezet. Na de bevalling word het kind op de buik van de moeder gelegd om huid op huid contact te maken met de moeder. Daarna word de navelstreng doorgeknipt en word het kind gecontroleerd door middel van een score die ze in Nederland ook gebruiken. Na de controles gaat de baby naar de couveuse en word het gewogen. Toen het kind eenmaal in de couveuse lag stonden wij er natuurlijk met onze neus bovenop om het baby'tje te bewonderen. We mochten hem zelfs vasthouden. Zo'n kleine lieve baby, en zo ontzettend rustig, het was een geweldig gevoel om hem vast te mogen houden. Ik had nooit verwacht dat ik baby's leuk zou gaan vinden, maar het is zo ontzettend speciaal..

De kinderen krijgen hier vaak pas na een paar weken of maanden een naam. Na hun geboorte heten ze gewoon 'baby'. Na het bewonderen van het kind gingen we terug naar de vrouw, want de placenta moest nog worden verwijderd. Ik was erg nieuwsgierig naar hoe een placenta er nou echt uit ziet maar toen hij er nou eenmaal uit kwam dacht ik, oh wat een smerig ding. Hij was ook veel groter dan dat ik had verwacht. De placenta word in een bak gedaan en daarna uitgespoeld en verder onderzocht. Ze kijken of ze afwijkingen zien en daarna word hij weggegooid. De vrouw was nog geen 10 minuten geleden bevallen en ze stond al weer op om zich aan te kleden. Daarna liep ze samen met haar baby weg naar de afdeling. Het gaat allemaal zo snel hier. Binnen 2 uur zagen we 2 bevallingen. Na de middagpauze was er niet veel meer te doen. We mochten samen met de andere leerlingen de vitale functies van de moeders en de baby's opmeten, wat ik ook erg leuk vond. Het hartje van een baby klopt zo ontzettend snel, zo snel dat ik het bijna niet kon bijhouden. Het was wel erg leuk om naar al die baby's te mogen kijken en luisteren. De rest van de middag hebben we veel gekletst met de leerlingen die ontzettend geïnteresseerd waren in ons leven in Nederland. Het was een gezellige middag en voordat we het wisten zat onze dienst er alweer op!
Deze avond waren we uitgenodigd bij Mister Kadete en Sheila voor het avondeten. Rond 7 uur vertrokken we richting hun huisje. Sheila lag ziek op bed, maar had wel het eten klaargemaakt. Er stonden gekookte aardappelen, rijst, kip, gekookte eieren, geit, groente en salade op tafel. Het was ontzettend lekker. Ik vond het wel jammer dat Sheila ziek was, want ze voelt zich de laatste tijd al vaker niet zo lekker.. Maar het was wel super gezellig met mister Kadete! Rond 9 uur vertrokken we weer naarons huisje om lekker vroeg onze bedjes in de kruipen. Ik had ontzettend veel last van mijn hoofd, dus ik kan de slaap goed gebruiken.

Dag 29, ziek 26/5

De hoofdpijn van gisteren was vanochtend helaas nog niet weggetrokken. Ik heb de afgelopen weken zo veel last van hoofdpijn, en ik kom er maar niet van af. We hebben gisteren avond wel nog mijn bed omgewisseld met het bed van Hans. Mijn eerste bed die ik hier had, had een matras van ongeveer 4 cm dik. Nadat ik daar een maand op geslapen had merkte ik aan mijn nek en rug dat ik dat niet lang meer zou gaan volhouden. Hans sprak met William en we besloten de bedden om te wisselen. Ik heb vannacht wel een stuk comfortabeler geslapen maar helaas ging mijn hoofdpijn nog steeds niet weg. Ik vond het zo ontzettend jammer dat ik een dagje moet missen, maar ik vind mijn rust ook belangrijk. De rest van de dag heb ik bijna alleen maar geslapen en gerust. Het heeft me gelukkig wel goed gedaan. In de avond speelde we nog een spelletje met Hans, Robbin en Esther en ook vanavond gingen we weer vroeg richting ons bed.

Dag 30, Couveuse 27/5

Vanochtend stond ik weer fris en fruitig op voor een nieuwe dienst op de kraamafdeling. Ook vandaag beloofde het weer een leuke dag te worden. Voor onze theepauze zagen we een bevalling. De bevalling werd helemaal gedaan door de andere studenten. Ook deze bevalling ging ontzettend snel. Toen de navelstreng van de baby doorgeknipt was mocht ik de baby van de moeders buik afhalen en naar de couveuse brengen. Ik mocht de baby wegen en in haar kleedje wikkelen. Ze was zo ontzettend klein en lief. Na het wegen bracht Demi haar terug naar haar moeder. De moeder was 25 jaar en dit was haar 4e kind. De vrouwen beginnen hier zo ontzettend snel aan kinderen. Nog geen 3 dagen geleden was er een meisje van 17 jaar wat beviel van haar 2e kind. De mannen en vrouwen gebruiken hier geen voorbehoedsmiddelen wegens het geloof en de vrouwen raken dus op een erg vroege leeftijd al zwanger. De vrouwen krijgen vaak 4 tot 5 kinderen maar ze kunnen de kinderen vaak niet onderhouden wegens armoede en daardoor sterven de kinderen sneller. Na de theepauze zagen we nog een bevalling die ook ontzettend snel ging.
Gisteren nacht is er een baby'tje geboren doormiddel van een keizersnede. Het kindje was in nood geweest en er zat meconium in het vruchtwater. Het kindje moest er dus zo snel mogelijk uitgehaald worden. Vandaag lag het kindje de hele dag in de couveuse. Toen ik er voor het eerst langs liep dacht ik dat het kindje niet meer leefde. Je zag nauwelijks een ademhaling en het kindje deed zijn ogen niet open. De verpleegkundige liep erlangs, schudde wat met de baby en de oogjes gingen open. Het is zo raar om te zien dat hier de baby's worden neergelegd en dat er af en toe word gekeken of ze nog leven, en in Nederland worden er om de 30 minuten controles uitgevoerden word het baby'tje constant gemonitord. Maar dat is gewoon zoals het hier gaat. Je kunt hier niks vergelijken met Nederland, want alles gaat hier op een andere manier.
Demi en ik besloten om gewoon even ieder halfuurtje naar de baby te gaan kijken. We controleerde de ademhaling en de temperatuur. Aan het einde van onze dienst keken we samen met Hans nog even naar het baby'tje. We deden de controles en alles leek in orde te zijn. Na de laatste controles was onze dienst afgelopen en vetrokken we weer richting huis. In de avond speelde we nog een spelletje weerwolven en ook vandaag gingen we voor de verandering vroeg slapen.

Dag 31, laatste dagje kraamafdeling 28/5

Vandaag startte we alweer aan ons laatste dagje op de kraamafdeling. Tijdens de overdracht hoorde we dat het baby'tje wat we gisteren zo in de gaten hadden gehouden het niet had overleefd en aan het begin van de nacht was overleden. Toen we op de afdeling kwamen was het kindje inderdaad weg. Ik kreeg erg toch een naar gevoel van. Een kindje wat in Nederland zo veel kans had gehad om te overleven en hier dood gaat omdat er gewoon niet de juiste middelen zijn komt aan als de harde waarheid. Ik kreeg er toch even een brok van in mijn keel. De moeder van het kind lag nog op de afdeling. Ze zag er niet goed uit. Ze huilde niet maar staarde alleen maar voor zich uit. Ik schatte haar leeftijd niet hoger in dan 16. Ze was zelf nog aan het herstellen van de keizersnede en zag er ziek en mager uit. Ik heb geen tranen gezien maar ik voelde haar pijn. Ze keek zo voor zich uit en praatte de hele dag niet. Verschrikkelijk om zo iets te zien. De rest van de dienst zagen we nog een bevalling. Het was de tweede baby van een tweeling. De ene baby was vannacht al geboren en deze pas in de ochtend. De ene baby was ontzettend klein en donker terwijl de andere groot was en roze. Toch waren ze alle twee gezond. Vlak na de bevalling verloor de moeder veel bloed. Gelukkig stopte het bloeden op tijd en was er geen extra bloed nodig.
Samen met Demi bewonderde ik de baby'tjes in de couveuse. Zo klein en zo mooi, ik had er wel uren kunnen staan. De hoofdzuster vroeg of we de baby's terug wilde brengen naar de moeder. De baby's gaan hier ook zo snel mogelijk al aan de borst. Iets moois om te zien.

Na de lunch voelde ik me echt niet lekker. Mijn hoofd deed ontzettend veel pijn en ik besloot om de middag thuis te blijven. Wederom erg jammer maar het is niet anders. Niet dat ik veel rust kreeg aangezien er zo'n 40 kinderen rondom het huis stonden en pas na 3 uur weg gingen, maar ja. En zo zat onze laatste dag er alweer op. Ik vertrok deze avond vroeg naar bed omdat ik me echt niet goed voelde. Om kwart voor 8 lag ik er al in. Toen ik om 10 uur even wakker werd zag ik dat de Shoeters kampioen waren geworden en kon ik met een tevreden gevoel gaan slapen. Morgen staat de wekker weer op 6 uur, want dan gaan we Hans, Robbin en Esther uitzwaaien!

Dag 32, Uitzwaaien 29/5

Vanochtend stonden we vroeg op zodat we Hans Robbin en Esther konden uitzwaaien. Het waren 2 ontzettend leuke weken en ik vind het ook erg jammer dat ze alweer gaan. We hebben een super vakantie gehad en gezellig spelletjes kunnen spelen. In de pickup van Rafael vertrokken ze rond kwart over 6 weer richting Blantyere. Na het uitzwaaien kroop ik weer lekker mijn bed in en werd ik pas weer wakker om 12 uur. De rest van de dag heeft iedereen wat gelezen of series gekeken en hebben we niet veel uitgevoerd dus. Een echte rustdag, heerlijk.
Zo, dat was het dan weer, alweer een week voorbij. Een ontzettend interessante week. Volgende week staan we op de kinderafdeling en ik ben ontzettend benieuwd naar wat ik daar zal gaan tegenkomen. Tot volgende week :)
liefs, Jorie van Ravensteijn