vertrek en aankomst
Blijf op de hoogte en volg Jorie
26 April 2015 | Malawi, Blantyre
Dag 1, vertrek en aankomst. 26/4
Na maanden lang wachten en dagen lang stressen was het gisteren dan toch eindelijk zo ver. Mijn reis naar Malawi ging van start. Na een moeilijk afscheid van mijn familie en vrienden maar vooral van mijn vriendje ben ik samen met Demi het vliegtuig in gestapt richting onze eerste overstap in Frankfurt. Nog eventjes wat traantjes weg pinken na de douane en knallen zeiden we. Mijn lieve vrienden en familie hebben me een gesloten envelop meegegeven, die ik pas mag lezen in het vliegtuig. Mijn nieuwsgierigheid was natuurlijk groot en ik begon gelijk aan de eerste brief. Nadat ik niet eens een woord kon lezen zonder te huilen ben ik maar gestopt en heb ik besloten de brieven pas te lezen wanneer ik in Malawi ben.
Ik had pas een keer in mijn leven gevlogen, dus deze vlucht was erg spannend. Maar dat maakt niet uit, want ik had dappere Demi naast mijn zijde. De eerste vlucht naar Frankfurt was van korte duur, voordat we het wisten stonden we alweer op de grond. Vanaf Frankfurt reisden we samen verder met Nienke en Lynn. Onze langste vlucht zat er aan te komen, van Frankfurt naar Ethiopië. Na wat gedoe met de verschillende zit plaatsen hadden we uiteindelijk ons plekje gevonden. Na wat gebrabbel van de piloot waar we toch niks van konden verstaan settelde we ons in een fijne houding en begonnen we aan onze vlucht van 7 uur. 2 films en 7muziekalbums verder besloot ik om toch nog maar even een uurtje rust te houden. Niet dat dit te doen was met al die turbulentie, maar ik heb mijn best gedaan. Na een lange rit zijn we eindelijk geland in Addis Ababa Ethiopoië. Ook hier moesten we lang overbruggen. Na 3 uur een beetje op het vliegveld te hebben gezeten begonnen we dan toch echt aan onze laatste vlucht (met tussenlanding) richting Blantyere. Na 4 uur vliegen en een mopperende buurvrouw zijn we dan eindelijk op onze bestemming aangekomen, Blantyere Malawi.
Het vliegveld in Blantyre telt 1 gate. Toen we onze bagage moeten gaan ophalen moesten we ons paspoort wel 2x laten zien en werden we gescand of we geen ebola hebben. Onze grootste zorg was onze bagage. Gelukkig zijn deze heelhuids en allemaal terecht gekomen in Blantyre. Nadat we alle bagage op een karretje hadden geladen konden we naar buiten. Hier stond wel eens waar een heel welkomstcomité. Mensen die je karretje willen overnemen, klappen voor je en tegen je beginnen te praten. Overweldigend natuurlijk. Iedereen wilde ons helpen of bood een taxi aan. Na wat overleg hadden we een leuke taxichauffeur gevonden. Met zijn 4en in een 5 persoonsauto met 4 backpacks, 3 ruimbagage tassen en 3 handbagage tassen zijn we volgeladen weggereden. Onze eerste stop, de standard bank. Hier konden we pinnen voor onze logde en ons eten.
Toen ik aan de chauffeur vroeg wat voor muziek hij op had staan vertelde hij vol trots dat dit een gospel koor was van de kerk. Ook vertelde hij mij dat in Malawi 2 geloven samen gaan. De Islam en het christendom. Hij vertelde dat iedereen elkaar hier respecteert, en dat iedereen samen kan leven met elkaar, geen oorlog, maar vrede. Geen boko haram, maar harmonie met elkaar. Ik persoonlijk vond dat prachtig om te horen, gewoon om te horen en te zien hoe het wel kan.
Het landschap van Malawi is prachtig, daar is geen woord over te zeggen. Prachtige bergen, en groener dan je denkt! Iets buiten het centrum zie je eigenlijk hoe arm Malawi eigenlijk is. Huisjes gemaakt van wat stenen en plastic, vaak niet eens een dak. Of kleine halve huisjes waar eigenlijk nauwelijks in geleefd kan worden. Overal op straat proberen mensen dingen te verkopen in de hoop dat ze wat geld binnen kunnen krijgen. Toen we richting onze logde reden kwamen we langs ‘de bushalte’. Hier staan ongeveer 20 bussen die pas vertrekken als ze vol zitten, en dan niet een beetje vol, maar prop vol. Onze chauffeur vertelde dat je hier het beste een bus kan pakken wanneer je deze nodig hebt. Vlak achter deze bushalte bevond zich onze lodge. Een prachtige lodge moet ik zeggen. Demi en ik kregen een kamer aangewezen met 2 bedden en een douche en een wc. De bar van de lodge is erg gezellig, de bevolking kijkt er voetbal onder het genot van een biertje.
Nadat we onze spullen uitgepakt hadden en we onze rugzakjes ingepakt hadden waren we kaar om Blantyere te verkennen. Het was een erg vreemde maar ook grappige ervaring. Wij als 4 ‘blanke’ personen worden daar natuurlijk als iets uitzonderlijks gezien. AZUNGOE AZUNGOE is eigenlijk het enige wat je hoort, dit betekend letterlijk, blanke. Kinderen begroeten je vriendelijk en zwaaien naar je, anderen kijken wat vreemd en lachen. Het is toch best vreemd om als persoon zo aangekeken te worden. Je bent in een vreemde stad, een vreemd land en een vreemd continent. Zo levert dag 1 vele verschillende indrukken op. Om al die indrukken te verwerken hebben we ervoor gekozen om lekker bij onze lodge een kippetje met frietjes te eten. Nadat Nienke bijna in slaap viel hebben we besloten terug te gaan naar onze kamers. Onze eventjes terug te trekken en ons ding te doen. Dit pakte goed uit, want zo kon ik deze lap tekst schrijven.
Morgen verwelkomen we onze twee andere vriendinnetjes die met ons mee gaan naar Muona. Ook dan zullen we een telefoonkaartje gaan kopen, en hopen dat we ergens internet kunnen vinden. Ja ik weet het, het is een lange lap tekst, ik wil nog veel meer vertellen, maar dat horen jullie wel wanneer ik thuis ben.
Liefs, Jorie van Ravensteijn
Na maanden lang wachten en dagen lang stressen was het gisteren dan toch eindelijk zo ver. Mijn reis naar Malawi ging van start. Na een moeilijk afscheid van mijn familie en vrienden maar vooral van mijn vriendje ben ik samen met Demi het vliegtuig in gestapt richting onze eerste overstap in Frankfurt. Nog eventjes wat traantjes weg pinken na de douane en knallen zeiden we. Mijn lieve vrienden en familie hebben me een gesloten envelop meegegeven, die ik pas mag lezen in het vliegtuig. Mijn nieuwsgierigheid was natuurlijk groot en ik begon gelijk aan de eerste brief. Nadat ik niet eens een woord kon lezen zonder te huilen ben ik maar gestopt en heb ik besloten de brieven pas te lezen wanneer ik in Malawi ben.
Ik had pas een keer in mijn leven gevlogen, dus deze vlucht was erg spannend. Maar dat maakt niet uit, want ik had dappere Demi naast mijn zijde. De eerste vlucht naar Frankfurt was van korte duur, voordat we het wisten stonden we alweer op de grond. Vanaf Frankfurt reisden we samen verder met Nienke en Lynn. Onze langste vlucht zat er aan te komen, van Frankfurt naar Ethiopië. Na wat gedoe met de verschillende zit plaatsen hadden we uiteindelijk ons plekje gevonden. Na wat gebrabbel van de piloot waar we toch niks van konden verstaan settelde we ons in een fijne houding en begonnen we aan onze vlucht van 7 uur. 2 films en 7muziekalbums verder besloot ik om toch nog maar even een uurtje rust te houden. Niet dat dit te doen was met al die turbulentie, maar ik heb mijn best gedaan. Na een lange rit zijn we eindelijk geland in Addis Ababa Ethiopoië. Ook hier moesten we lang overbruggen. Na 3 uur een beetje op het vliegveld te hebben gezeten begonnen we dan toch echt aan onze laatste vlucht (met tussenlanding) richting Blantyere. Na 4 uur vliegen en een mopperende buurvrouw zijn we dan eindelijk op onze bestemming aangekomen, Blantyere Malawi.
Het vliegveld in Blantyre telt 1 gate. Toen we onze bagage moeten gaan ophalen moesten we ons paspoort wel 2x laten zien en werden we gescand of we geen ebola hebben. Onze grootste zorg was onze bagage. Gelukkig zijn deze heelhuids en allemaal terecht gekomen in Blantyre. Nadat we alle bagage op een karretje hadden geladen konden we naar buiten. Hier stond wel eens waar een heel welkomstcomité. Mensen die je karretje willen overnemen, klappen voor je en tegen je beginnen te praten. Overweldigend natuurlijk. Iedereen wilde ons helpen of bood een taxi aan. Na wat overleg hadden we een leuke taxichauffeur gevonden. Met zijn 4en in een 5 persoonsauto met 4 backpacks, 3 ruimbagage tassen en 3 handbagage tassen zijn we volgeladen weggereden. Onze eerste stop, de standard bank. Hier konden we pinnen voor onze logde en ons eten.
Toen ik aan de chauffeur vroeg wat voor muziek hij op had staan vertelde hij vol trots dat dit een gospel koor was van de kerk. Ook vertelde hij mij dat in Malawi 2 geloven samen gaan. De Islam en het christendom. Hij vertelde dat iedereen elkaar hier respecteert, en dat iedereen samen kan leven met elkaar, geen oorlog, maar vrede. Geen boko haram, maar harmonie met elkaar. Ik persoonlijk vond dat prachtig om te horen, gewoon om te horen en te zien hoe het wel kan.
Het landschap van Malawi is prachtig, daar is geen woord over te zeggen. Prachtige bergen, en groener dan je denkt! Iets buiten het centrum zie je eigenlijk hoe arm Malawi eigenlijk is. Huisjes gemaakt van wat stenen en plastic, vaak niet eens een dak. Of kleine halve huisjes waar eigenlijk nauwelijks in geleefd kan worden. Overal op straat proberen mensen dingen te verkopen in de hoop dat ze wat geld binnen kunnen krijgen. Toen we richting onze logde reden kwamen we langs ‘de bushalte’. Hier staan ongeveer 20 bussen die pas vertrekken als ze vol zitten, en dan niet een beetje vol, maar prop vol. Onze chauffeur vertelde dat je hier het beste een bus kan pakken wanneer je deze nodig hebt. Vlak achter deze bushalte bevond zich onze lodge. Een prachtige lodge moet ik zeggen. Demi en ik kregen een kamer aangewezen met 2 bedden en een douche en een wc. De bar van de lodge is erg gezellig, de bevolking kijkt er voetbal onder het genot van een biertje.
Nadat we onze spullen uitgepakt hadden en we onze rugzakjes ingepakt hadden waren we kaar om Blantyere te verkennen. Het was een erg vreemde maar ook grappige ervaring. Wij als 4 ‘blanke’ personen worden daar natuurlijk als iets uitzonderlijks gezien. AZUNGOE AZUNGOE is eigenlijk het enige wat je hoort, dit betekend letterlijk, blanke. Kinderen begroeten je vriendelijk en zwaaien naar je, anderen kijken wat vreemd en lachen. Het is toch best vreemd om als persoon zo aangekeken te worden. Je bent in een vreemde stad, een vreemd land en een vreemd continent. Zo levert dag 1 vele verschillende indrukken op. Om al die indrukken te verwerken hebben we ervoor gekozen om lekker bij onze lodge een kippetje met frietjes te eten. Nadat Nienke bijna in slaap viel hebben we besloten terug te gaan naar onze kamers. Onze eventjes terug te trekken en ons ding te doen. Dit pakte goed uit, want zo kon ik deze lap tekst schrijven.
Morgen verwelkomen we onze twee andere vriendinnetjes die met ons mee gaan naar Muona. Ook dan zullen we een telefoonkaartje gaan kopen, en hopen dat we ergens internet kunnen vinden. Ja ik weet het, het is een lange lap tekst, ik wil nog veel meer vertellen, maar dat horen jullie wel wanneer ik thuis ben.
Liefs, Jorie van Ravensteijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
