week 10, kerst met een tropisch tintje

Dag 62, mama verlaat me.
Vandaag was het mama’s laatste dag in Indonesië. We vertrokken al vroeg richting malioborostreet voor poging twee. Met de pendelbus vertrokken we rond 9 uur richting de drukste winkelstraat van Yogyakarta. Gelukkig waren er niet zo veel mensen als gisteren en kon onze koopjesjacht voor souvenirs beginnen. Na een ontbijtje hebben we de halve straat afgelopen (niet helemaal want die straat is pokke lang). Na ongeveer 2 uur gewinkeld te hebben besloten we nog even lekker te gaan lunchen bij ViaVia. Daarna gingen we terug naar ons hotel en was het tijd om afscheid te nemen. Ik moet weer terug naar Semarang en mama gaat weer terug naar Nederland. Het was zo leuk en fijn om mama hier te hebben, samen herinneringen maken en haar laten zien waar ik leef. Het waren 12 fantastische dagen die me altijd bij zullen blijven. Tot over twee maanden lieve mama <3

Dag 63, klaagdag.
Vandaag besloten Lisa en ik een studiedag te nemen. We moeten voor school een ontzettend grote opdracht maken en het leek ons een slim idee om hier dus ook aan te gaan beginnen. Het moet een verslag worden van minimaal 13 pagina’s. en wat nou het leukste is, is dat we niet een opdracht kunnen voltooien hier. Ik snap niet hoe school kan denken dat dit een gepaste opdracht kan zijn voor een stage in het buitenland. We moeten bijvoorbeeld uitleggen hoe wij hier een zorgplan hebben geschreven voor de patiënt. Heel handig in een land waar ze geen Engels spreken en je het niet uit kunnen leggen. Daarnaast moeten we weten hoe de mensen hier het ASE model toepassen en het model van Lalonde. Heb je hier nog nooit van gehoord? Geen probleem, de mensen hier ook niet! Super handig dus om hier een verslag over te schrijven van 13 kantjes toch? En daarnaast moeten we ook nog een filmpje maken van 3 minuten, wat hier precies moet ik komen te staan? Weet jij het? Dan weet ik het ook. Daarnaast hebben we ongeveer 3 weken geleden bericht gehad dat we waarschijnlijk niet mogen starten aan onze stage het volgende semester omdat we te laat terug zouden zijn voor de voorbereidingsweek. Dit zou dus betekenen dat we een half jaar vertraging op lopen en dat ik mijn leuke stageplek kwijtraak omdat we 4 dagen school missen. Daarbij heeft school ons beloofd vorige week een mail te sturen met hierin het antwoord of we wel of niet mogen starten, maar dit hebben ze nu lief voor ons verschoven naar kerstmis. Met kerstmis krijgen we dus of een domper of een meevaller. Ik kan vandaag dan ook niet meer dan slecht spreken over mijn school. Ons een stage geven ons die ons echt heel vaak veel moeite kost, iets waar we eigenlijk niet met plezier naar toe gaan, ons slecht informeren en alles maar aan ons overlaten. Ik kan je wel vertellen dat ik er vandaag dus ook echt helemaal door heen zat. Kerst vieren zonder mijn familie, zonder mijn vriendje, zonder mijn vrienden, 11.000 km verederop, jezelf machteloos voelen door school.. het zit gewoon even allemaal niet mee. Vandaar ook even een klaagblog vandaag, want soms heb je nou eenmaal een dipje.. Gelukkig stond er vanavond iets leuks op de planning. We gaan samen met Desi van het ziekenhuis uiteten en daarna naar de film. Het was echt een fijne afsluiting van een iets minder fijne dag.

Dag 64, uitleg op de medical ward.
Vandaag begonnen we weer aan een ochtenddienst op de medical ward. We hebben besloten om niet meer te ruilen van afdeling en gewoon onze stage af te maken op deze afdeling. We kennen de verpleging hier nu en we voelen ons steeds iets meer op onze plek. Desi werkt ook vandaag en we hebben met haar afgesproken om wat dingen te bespreken over onze opdracht. Aangezien alle formulieren hier ook in het Bahasa zijn, is het voor ons lastig om bijvoorbeeld een anamnese formulier af te lezen omdat we niet begrijpen wat er precies wordt bedoeld. Desi gaf ons uitleg over de formulieren en hielp ons een beetje opweg. Heel veel wijzer worden we er niet van omdat eigenlijk alles wat ons wordt uitgelegd niet toepasbaar is op onze opdracht. Wel fijn om wat meer te weten te komen over de afdeling, maar toch blijft het lastig. Na onze stage dag kwam er ook eindelijk een keer goed nieuws vanuit Nederland. We mogen toch starten met onze stage, dus wat blijkt nou, school heeft een heissa gemaakt om helemaal niks. Ze kunnen ons niks verplichten en daardoor mogen we dus gewoon starten met onze stage. Een hoop stress, tranen en boosheid om helemaal niets dus. Petje af voor de HAN!

Dag 65, bespreking.
Vandaag hadden we weer een afspraak staan met Ibu Nur om onze voortgang te bespreken. Eigenlijk was er niet veel bijzonders te vertellen over deze bespreking. We hebben wat doorgenomen over de verschillen tussen Nederland en Indonesië en een afspraak gemaakt voor de volgende keer. We maakte onze stagedag af en vertrokken rond 12:00 uur met de bus naar Yogyakarta. Ik ben nog geen drie dagen terug van deze stad en we vertrekken alweer haha. Het voelt eigenlijk een beetje als thuiskomen. Lieve mensen om ons heen, een vertrouwde omgeving, feestjes, leuke dingen doen, iets waar we eigenlijk de hele week naar uitkijken. Met dit keer kerst in het vooruitzicht. Na een lange busrit van 5 uur kwamen we dan eindelijk aan in Yogya. Man wat voelt het fijn om weer terug te zijn in het Sae Sae hostel. We worden wederom met open armen ontvangen en ik kan niet wachten om hier de rest van mijn weekend door te brengen.

Dag 66, Strand
Natuurlijk kunnen we niet naar Yogya gaan zonder het strand te bezoeken. Onze lievelingsdag van het weekend: het prachtige strand van yogyakarta. Samen met de mensen van het hostel vertrokken we rond een uurtje of 11 richting het strand. Ik ging samen met Dot achter op de motor en de rest vertrok met de auto. Na een rit van ongeveer 2 uur kwamen we aan op het strand. Alhoewel het regende toen we op de scooter zaten, maakte de regen plaats voor felle zonneschijn toen we op het strand arriveerde. Een van de mooiste en zonnigste dagen die we tot nu toe nog hebben gehad. We hebben heerlijk gezwommen en gegeten en na een voldane dag vertrokken we terug naar het hostel. Toen we eenmaal in het hostel aankwamen zag ik het al, kreeft Jorie is weer in tha house. Ik denk dat het jaren geleden is dat ik zo erg ben verbrand als nu. Zelfs mijn rechterhand is gezwollen door het verbranden. Lekker een avondje thuisblijven dus en me om de 10 minuten insmeren met aftersun. De rest van de meiden gaan op stap vanavond, maar ik blijf thuis samen met Lisa, even lekker uitrusten!

Dag 67, chillen in het hostel
Vandaag staat er niet veel op de planning. Gewoon een dagje niks doen, lekker lunchen, genieten van de rusten van de mensen om ons heen. Het enige wat echt op de planning stond vandaag was het avondeten bij mediterrania. De ouders van Lisa zijn in town dus die gaan gezellig mee eten. Rond een uurtje of 7 verzamelde we bij mediterrania. Boy en Bora schoven ook aan en we konden beginnen aan ons gezellig etentje. Ik vond het ook super leuk om de ouders van Lisa te ontmoeten, en hun vriend Ben die ook mee is gekomen. Het was een ontzettende gezellig etentje met lekker eten en veel biertjes. Na het eten vertrokken we terug naar het hostel en maakte we ons klaar voor een avondje stappen. Het indrinken was erg gezellig en na 12 uur vervolgde we onze weg naar de kroeg. Toen we daar eenmaal aankwamen hoorde ik het al gelijk: Techno… Ik denk dat Dot Eef en ik ongeveer 20 minuten binnen zijn geweest en daarna onze weg terug hebben vervolgd naar het hostel. Techno is niet echt mijn ding en ik vond ook totaal geen sfeer in deze kroeg. Erg jammer, maar dat maakt niet uit, want het is en blijft nog steeds een leuke avond. Nadat onze gojek McDonald’s had geleverd vertrokken we alsnog rond een uurtje of 3 pas richting ons bed. Morgen weer een dag: kerstmis!

Dag 68, tropische kerstavond.
Eigenlijk zouden we vandaag terug gaan naar Semarang. Maar wie wil er nou kerstavond doorbrengen in een hotel, omringt door moskees (die de hele dag zingen), zonder sfeer en zonder de leuke mensen van Sae Sae? Nou niemand dus. We besloten een dagje langer te blijven en vanavond deel te nemen aan de tropische bbq van Sae Sae. Overdag hebben we niet zo heel veel gedaan. We zijn met zijn allen naar het zwembad gegaan en hebben hier heerlijk kunnen genieten van het prachtige weer. Rond de middag kwamen we terug en ben ik samen met Lisa, Dot en Merel naar een outlet winkel gegaan waar ze verschillende merkkleding verkochten voor weinig geld. Ik denk als Nick hier komt dat hij dan flauwvalt van alle soorten skatemerken die ze hier verkopen. Ik kon het daarom ook niet laten om 5 shirts voor hem te kopen haha. Na het winkelen gingen we terug naar het hostel en maakte we ons klaar voor het kerstdiner.

toen iedereen klaar was zagen we al het eten al staan op de bar. Een groot feest. Er was van alles en nog wat te vinden, en meer dan genoeg eten kan ik je wel zeggen. Het was fantastisch eten. Uren hebben ze ervoor in de keuken gestaan en dat was te proeven ook. Echt ontzettend lekker! Na het eten kwam voor mij helaas het besefmoment dat dit voor mij de eerste keer is dat ik kerst vier zonder mijn familie. Dit viel me iets zwaarder dan ik had gedacht. Kerst vieren met mijn familie is erg belangrijk voor me en iets waar ik veel waarde aan hecht. Ik had het door deze gedachte ook echt even erg moeilijk. Gelukkig bestaat er videobellen tegenwoordig en kon ik de surprise avond van thuis volledig meemaken en dat vond ik erg fijn. Ook al ben ik dan zo ver weg, toch voelde het alsof ik er even bij was. Een fijne avond was het zeker, een avond met nieuwe herinneringen aan kerstmis, omringt door lieve en fijne mensen. Ik had het me haast niet beter kunnen wensen.