Week 8, Hoog bezoek uit Nederland

Dag 48, terug naar Semarang.
Na een prachtige dag op het strand was het nu toch echt tijd om terug te gaan naar Semarang. Nadat we afscheid hadden genomen van het hostel (en onze volgende boeking hadden gemaakt voor over twee weken), vertrokken we met de shuttle bus terug naar Semarang. De terugreis leek erg snel te gaan, we hebben er maar ongeveer 3 uurtjes over gedaan. Perfect dus. Verder kan ik niet veel boeiends vertellen over deze dag. We hebben McDonalds gegeten, maarja zo heel interessant is dat nou ook weer niet. Morgen weer op naar een dag stage.

Dag 49, op de gang.
Vanmorgen begonnen we vol goede moed weer aan stage, en we werden eigenlijk direct op sleeptouw genomen. Samen met Lisa mochten we alle medicatie klaarmaken en geven aan de patiënten. Voor het eerst werd ons goed uitgelegd dat je eerst de naam van de patiënt moet controleren voordat je medicijnen geeft. Dit gaat dus hetzelfde als in Nederland alleen hebben wij nog geen een verpleegkundige dit zien doen op de afdeling, dus dat was wel leuk om te zien en ook om te leren. Maar eigenlijk werden we direct na de medicatie op de gang gezet. Niet omdat ze ons niet aardig vinden maar omdat er vandaag veel mensen langs kwamen op het kantoor en het gewoonweg veel te druk was in het kantoor. Erg jammer want we hebben de rest van de dag helaas niks kunnen doen. Rond een uurtje of 12 mochten we gaan en besloten we om vanavond lekker te gaan uit eten met zijn vieren. De meiden van het andere ziekenhuis hadden een avonddienst dus konden helaas niet aansluiten. Na het eten hebben we zoals gebruikelijk nog wat spelletjes gespeeld op onze kamer en zijn we daarna gaan slapen. Morgen geen stage, maar een dagje op de universiteit!
Dag 50, universiteit.
Vandaag zijn we uitgenodigd op de universiteit om een kijkje te nemen bij een expo. Lisa en ik waren de enige die hier naartoe gingen en dus vertrokken we rond 8 uur richting de universiteit. We wisten even niet waar we moesten zijn (want het was iets groter dan we dachten), maar toen we het nou eenmaal hadden gevonden werden we vriendelijk ontvangen door Nina. Nina werkt hier op school en heeft ons volgende week voor de gehele week uitgenodigd om een programma mee te draaien op de universiteit. Nadat we ons aan ontelbare mensen hadden voorgesteld begon de expo. Eerst werden wij welkom geheten door het bestuur en begon de expo met een soort plechtigheid ofzo. Er werd gebeden en daarna was er eigenlijk direct al een koffiepauze. Net een uur bezig en er was al een pauze haha. Best grappig. Tijdens de pauze maakte we de zonodige selfies met iedereen en begon de expo. Jammergenoeg was deze in het Bahasha en hadden wij geen idee waar het eigenlijk over ging. Maar dat maakt niet uit, het was zeker leuk om dit mee te mogen maken. Toch weer even iets anders en een nieuwe ervaring opdoen.

Dag 51, MAMA KOMT
Vandaag maakte het me eigenlijk niet uit wat ik ging doen, want het enige wat in mijn hoofd zat was dat mama vandaag komt. Helemaal alleen is ze naar Indonesië afgereisd om mij op te komen zoeken. Ik ben zo ontzettend trots op haar dat ze dit avontuur aangaat, niet alleen om mij op te zoeken maar ook voor haarzelf. Ik zal niet zeggen dat ik gespannen was, maar toch wel wat onrustiger wetend dat ik vandaag na ongeveer twee maanden iemand in mijn buurt heb die ik door en door ken. Iets wat ik erg nodig had op dit moment. Nadat ik de hele dag heb gewacht was het rond 8 uur toch tijd om richting het vliegveld te gaan. Achterop de motor vertrok ik richting het vliegveld. Nadat ik talloze keren met mensen op de foto was geweest, kwam ze daar dan na ongeveer 1,5 uur wachten uit de schuifdeuren gelopen. Met haar koffers als enige blonde tussen alle indo’s. Zo fijn om je moeder weer te kunnen knuffelen nadat je elkaar bijna twee maanden niet hebt gezien. Zo fijn om je moeder hier alles te kunnen laten zien en je ervaring toch een beetje te kunnen delen. Nadat we uitgeknuffeld waren mocht ik gelijk mijn afding skills laten zien en zo goedkoop mogelijk een taxi proberen te fiksen. In de taxi hebben we al veel bij kunnen praten. Voor mama is dit natuurlijk allemaal zo wennen. Wij zijn na twee maanden al gewend aan het verkeer, het eten kopen op straat, de drukte van de stad, maar voor mama zijn het allemaal nieuwe indrukken. Eenmaal aangekomen in het hotel werd ik overspoeld door kaarten van mijn vrienden van thuis en een heel lief kadootje van mijn lieve vriendje. Het voelde even alsof ik weer thuis was, heel fijn. Na een vermoeiende reis voor mijn moeder kroop ze lekker in haar bedje om haar jetlag even uit te slapen. Ik kijk nu al uit naar de komende 10 dagen.

Dag 52, sightseeing Semarang.
Na een goede nacht slaap begonnen we de dag met een ontbijt bij een donut tentje. Daarna heb ik mama de mall laten zien waar we naast wonen en hebben we de kleine boodschappen gedaan. Daarna heb ik mama meegenomen naar de spiegel om daar te lunchen. Heerlijk om te zien hoe erg mama haar ogen uitkijkt en zich verbaasd over alles hier. Het verkeer, de fotoshoots, de mensen en het drukke leven. Nadat we heerlijk hebben genoten van een lunch nam ik mama mee naar een lokale markt waar wij een aantal weken geleden zijn geweest. De route ernaartoe leidde ons door het oude Nederlandse gedeelte van Semarang. Een leuke route om te lopen. Na ongeveer 20 minuten lopen kwamen we aan bij de markt. Mama keek haar ogen uit en vroeg overal: mag ik hier wel een foto van maken. Ik zei tegen mama: mam luister, iedereen hier maakt foto’s van jou, als jij een foto wil maken doe je dat gewoon, als ze het niet willen geven ze het vanzelf aan. Maar toch blijft het onwennig haha. Het was een erg leuke dag en mama heeft optimaal kunnen genieten van het hete Indonesische weer. Na de tour door de oude stad ging mama even op bed liggen voor een dutje en vetrokken we rond 6 uur richting Solaria om hier lekker kip met rijst te eten. Want ja, je bent in Indonesië dus wat is dan meer typisch dan kip met rijst. Het was een hele fijne dag, morgen een iets drukkere planning, dus ook vanavond lekker vroeg naar bed.

Dag 53, kampung gelangi en Lawang sewu.
Vandaag gaan we met veel mensen op pad. De vader van Merel, haar zus, Merel, Iris, mama en ik vertrokken na ons ontbijt bij starbucks richting kampung gelangi. Dit is een van de grootste toeristische trekpleisters in Semarang. Een sloppenwijk die volledig is opgeknapt doormiddel van kleurtjes. Een groot kleurenpalet bij aankomst was het eerste wat ik zag. Roze, geel, groen, blauw, paars, geen saaie kleur te vinden. Zo ontzettend bijzonder om dit te zien. Een wijk waar de mensen eigenlijk bijna niks hebben, van niks leven, maar toch straalt het zo veel vrolijkheid uit. We konden zo tussen alle huisjes heen lopen. Alhoewel het een krottenwijk was, gaf het ons niet echt de indruk dat het een krottenwijk was. De vrolijkheid die het uitstraalde liet de sombere kant van een sloppenwijk achterwegen. Het was best een klim naar boven, maar iedere muur had weer een andere schildering, waardoor de tocht best mee viel. Eenmaal boven aangekomen stonden we midden op een begraafplaats. Best bizar, ik hou echt niet van begraafplaatsen, maar ook dit werd vrolijker gemaakt. Het was echt een ontzettend leuke ervaring om dit te bezoeken. En voor de echte selfiequeens, er zijn roze muren genoeg waar je een foto kunt maken!
Na kampun gelangi vertrokken we naar lewang sewu. Een oud Nederlands gebouw dat al meer dan 100 jaar in Semarang is gevestigd. Het staat hier ook wel bekend als ‘the hounted house’. Mensen zeggen dat als je door de kelders loopt, dat je de aanwezigheid van de vermoorde mensen nog kunt voelen. Interessant dus. Toen we er aankwamen stond er dat je als student korting krijgt. Helaas geld dit niet voor buitenlandse studenten en moesten we gewoon de volle prijs betalen. Het viel te proberen toch? Toen we onze kaartjes hadden gekocht liepen we richting het gebouw. Een andere naam voor lewang sewu is ook wel ‘a thousand doors’. Nou ik kan je zeggen, er waren zeker duizend deuren. Een ontzettend groot en mooi gebouw, maar eigenlijk was er niks te zien achter de deuren. Lege kamers met soms af en toe een foto erin. Het schijnt vroeger een treinstation te zijn geweest die door Nederland zou zijn gebouwd. Na een lange toch door alle kamers liepen we richting de zolder. Een super grote ruimte waar een sportveld was getekend op de vloer. Piepende geluiden van de vleermuizen overheerste het geluid van de toeristen. Best gaaf eigenlijk, overal vlogen vleermuizen, zag er best tof uit. Nadat we hier was hadden rondgelopen gingen we terug naar het hotel en sloten we de dag af met een etentje bij sakapatat.

Dag 54, rustdag.
Vandaag hadden we eigenlijk niet heel erg veel op de planning staan. Dat was maar goed ook want het weer zat niet echt mee. Het heeft zegmaar de hele dag geregend. Geen mietjes regen, nee echte regen. Straten waren overstroomd, de straten vol met auto’s en overal mensen in regenkleding. We besloten daarom om te gaan ontbijten in ons hotel. Daar kregen we het idee om naar de bioscoop te gaan vandaag. In de Java Mall direct naast ons zit een bioscoop. We besloten om naar de film coco te gaan en dit was de beste keuze ooit. Echt een ontzettend leuke film, en ook leuk dat mama kon zien hoe de bioscoop er hier uitziet. Na de film zijn we wat gaan eten en zijn we terug gegaan naar ons hotel. Lisa, Dot, Eef en Linsey kwamen terug van de Bromo vandaag en mama kon ze dus ontmoeten. Ze waren wel eens waar bek af van de lange tocht, maar het was toch leuk dat ik ze kon voorstellen aan mijn moeder. Daarna gingen we onze bedden weer in, want morgen begint ons programma op de universiteit!